Tereny, na których rozpoczął się rozwój kultury narodu o dziejach najstarszych w całej Europie, grupują się na wyspach i wybrzeżach Morza Egejskiego.
Ogniskiem kultury egejskiej, zwanej także kreteńsko-mykeńską, była przede wszystkim wyspa Kreta. Kulturę tą dzielimy na trzy zasadnicze ośrodki kulturowe:
KULTURA KRETEŃSKA – miała swój główny ośrodek na Krecie, rozwijała się od neolitu – okresu kamienia gładzonego, przeobraziła się stopniowo w cywilizację okresu metalu, zwaną okresem minojskim od imienia rozsławionego greckimi mitami króla Minosa.
KULTURA TROJAŃSKA – odkryte pozostałości budownictwa mieszkalnego na tych terenach są prototypami greckiego domu mieszkalnego a następnie świątyni greckiej. Układ tego pierwowzoru zwanego megaronem przedstawia prostokątną izbę, czasem zaokrągloną z jednej strony ogniskiem umieszczonym pośrodku.
KULTURA MYKEŃSKA – miała swój główny ośrodek w mieście Mykeny położonym na wschodzie Półwyspu Pelopońskiego.
Mury pałaców budowano z surowej cegły ułożonej na tłuczniu kamiennym lub na ciosach kamiennych. Niekiedy dolne partie murów wykładano wielkimi płytami kamiennymi a kondygnacje wyższe wznoszono z obrobionego kamienia. W celu wzmocnienia murów stosowano szkielet drewniany oraz przekładki z drewna.
Ściany świątyń wznoszono z gładkich obrobionych ciosów. Warstwy układanego kamienia były wyrównane do poziomu. Spoiny dopasowano jak najściślej, aby były mało widoczne. Początkowo jako materiału budowlanego używano drewna. W konstrukcjach okresu staroarchaicznego oprócz drewna spotyka się także glinę, cegłę z wysuszonej gliny i kamieni. W starożytnej Grecji nie stosowano zaprawy a duże kamienie łączono żelaznymi poziomymi klamrami.
Grecy ukształtowali formy trzech podstawowych porządków :
- PORZĄDEK DORYCKI – charakteryzuje się dużymi wymiarami kolumn o surowym kontuarze. Jest to porządek, w którym kolumny nie mają bazy i stoją bezpośrednio na stylobacie, są proste w rysunku jak i konstrukcji.
- PORZĄDEK JOŃSKI – reprezentuje formę subtelniejszą i finezyjną, ozdobniejszy kształt, bogatszy i delikatniejszy rysunek. Jest on zdecydowanie smuklejszy od porządku doryckiego. Belkowanie jest lżejsze w rysunku, mocniej dekorowane.
- PORZĄDEK KORYNCKI– jest jeszcze bardziej rzeźbiarski i dekoracyjny niż porządek joński. Zdecydowana różnica występuje w rysunku głowicy, która ma kształt kielicha uformowanego z ustawionych w dwóch rzędach liści akantu.
naucratis 